Eerlijk duurt het langst maar levert niet veel op!
Door: Travel Team
15 November 2012 | Indonesië, Ubud
Gisteren op de motorbike naar het idyllische kunstenaarsplaatsje Ubud gereden. Hier is in 2010 de film Eat Pray Love met Julia Roberts opgenomen. Geluncht bij misschien wel het beste Padang-restaurant van Bali. Wat een smaaksensaties! Omdat we de apen in 2010 al met een bezoek vereerd hebben zijn we deze keer het beroemde Apenbos voorbij gereden. Koers gezet naar het plaatsje Petulu. Hier leven duizenden witte reigers in de bomen, op de daken en langs de weg. De ontelbare witte reigers keren dagelijks terug naar hun nesten in dit dorp, rond zonsondergang. De Balinezen geloven dat deze vogels (Kokokan) de zielen zijn van de slachtoffers van een oorlog. Of dat zo is weten we niet maar ze stonken behoorlijk. Peter belooft Anton een heerlijke kop koffie met een chocoladepunt. Hij weet namelijk een heel goed tentje in de buurt. Het tentje hebben we nooit meer gevonden en de chocoladepunt werd een stukje gesmolten KitKat op een bankje in The Middle of Nowhere. Vervolgens rijden we terug richting Sanur. Peter rijdt zelfverzekerd voorop. Anton die geen enkel gevoel voor richting heeft durft bijna niet te melden dat hij denkt dat Peter een afslag mist. Hij verzamelt alle moed: “Peet, euuhh hadden we hier niet rechtsaf gemoeten?” “Waarom denk je dat?”, vraagt Peter enigszins spottend. “Nou, omdat er een heel groot bord Sanur rechtsaf stond en omdat de GPS al vijf minuten zegt: “keer om, keer om, keer om”. Na een tien minuten geeft Peter toe: “We hebben een afslag gemist.” Een uurtje later dan gepland zitten we in de Hardy’s bij Bistro Amsterdam aan een koud biertje. Anton gaat naar het toilet. Tot zijn grote verbazing ziet hij op het watercloset een dikke portemonnee liggen. Hij kijkt erin. De portemonnee is gevuld met een paar miljoen roepia. Ongeveer vierhonderd euro en een aantal creditcards. Hij steekt ‘m in zijn zak en loopt naar Peter. “Wat moet ik doen?” Peter: ”Nou in ieder geval niet afgeven aan de bar of naar de politie gaan want die houden ‘m zelf.” Plotseling zien we een oudere Engelsman helemaal in paniek in zijn zakken zoeken. Hij loopt terug naar het toilet en naar de supermarkt. Anton vraagt hem wat hij kwijt is. “Mijn portemonnee!” Als Anton zijn eigendom teruggeeft aan de man gaat deze bijna huilen van vreugde. Hij trakteert ons beiden op een half biertje.............................
-
15 November 2012 - 08:29
Lia De Jong:
Nou zeg .... "die" was blij !! -
15 November 2012 - 16:35
Rosita:
OOO wat erg een biertje! Nou ja jullie hebben weer een mooi verhaal!
Ze mogen dan wel stinken maar het zijn wel prachtige vogels.
En dat peter eigenwijs is dat dacht ik eigenlijk altijd al :) -
15 November 2012 - 21:42
Fred:
Hebbe jullie nog een biertje teruggegeven aan die arme geschrokken man? Stelletje kelen! -
16 November 2012 - 17:17
Donald:
He Anton, zit ik op de WC (in Nederland) en kijk dan altijd even op de kalender.
Zie ik dat jij vandaag jarig bent!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dus van harte ge.......................en maak er daar een leuke dag van met een knappe Balinese.
Heel veel plezier nog en See You als je weer terug bent.
O ja.........................................Vergeet je de..............................Niet ?
Groetjes Donald & Galyna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
