Een museum met napalm en andere narigheid
Door: -
08 Oktober 2013 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Maandag staat het “War Remnants Museum” op het programma. We besluiten de was weg te brengen en lopend op pad te gaan. Het valt niet mee om in het drukke Saigon de weg te vinden. We komen door de duurdere wijken van deze wereldstad. Prachtige hotels en mooie winkels met emblemen van topmerken vullen de straten. Hier logeren hele andere toeristen dan in onze Backpackerswijk. Onder weg drinken we ijskoffie aan de rivier, bewonderen we een bruidspaar bij het Operagebouw en zoeken we ons rot naar het museum. Uiteindelijk lopen we door de poort naar binnen en kopen een kaartje. Het museum is zeer indrukwekkend. Het laat zeer gedetailleerd de verschrikkingen van de Vietnamoorlog zien. Natuurlijk allemaal vanuit het perspectief van de communistische regering. Het legt dus de nadruk op de misdaden begaan door de Amerikanen. Er hangen wereldberoemde foto’s zoals die van het “Napalmmeisje”. We bezoeken het cellencomplex en kunnen ons niet voorstellen wat mensen elkaar allemaal aan kunnen doen. In het museum lopen opvallend veel Amerikaanse toeristen. Sommige van hen hebben gediend in Vietnam. Zwijgend lopen zij langs alle foto’s en oorlogstuig. Plotseling duikt er een Vietnamese tv-ploeg op en begint Peter vragen te stellen; “Hoe is het om hier weer terug te zijn?” We besluiten dat het de hoogste tijd is om verder te gaan. Eenmaal weer buiten hebben we geen GPS-signaal meer en we verdwalen. Gelukkig komen we twee Belgische meisjes tegen met een kaart van Saigon. Nadat zij wat grappen over Nederlanders hebben gemaakt wijzen zij ons de weg terug naar onze wijk. ‘s-Avonds eten we aan de overkant van het hotel. Na het eten bestellen we in een steegje een fruitshake. We zitten tussen de massa in op een krukje van onze shake te genieten als er plotseling een enorme vechtpartij uitbreekt. Wat er precies gebeurde konden we niet zien maar de overal worden bamboestokken vandaan gehaald. Zelfs de oude vrouw van het fruitkarretje loopt vervaarlijk te zwaaien met haar kruk. Even later is de rust weergekeerd. Een jongen vertelt dat er onenigheid was met een andere groep verkopers. Alles wordt onderling opgelost, de politie komt er niet aan te pas. Eigenlijk dus een “participatiemaatschappij” in de meest ultieme vorm.
-
08 Oktober 2013 - 08:18
Hans:
Goeiemorgen Anton,
Wederom een geweldig verslag. Ik zie dat jullie overal de humor van inzien. Een vrouw die slaat met haar kruk en wat jullie aanstippen over de “participatiemaatschappij". Ik kijk uit naar jullie volgende verslag.
gr hans -
08 Oktober 2013 - 08:39
Lia De Jong:
Hoi Anton (en Peter)
Verslag museum gelezen en dan staat er onderaan en dat ik je dat kan laten weten door "leuk" aan te vinken, maar... dit verslag is NIET leuk. Het is meer indrukwekkend en weet je Anton, ik ben blij dat ik daar NIET ben. Het lijkt me prachtig, maar bloedlink. Je humor zwakt de ondertoon van ernst knap af, maar het blijft uitkijken denk ik en doe dat ook please!
Groetjes
Lia -
08 Oktober 2013 - 10:02
Flora:
Nou een saaie vakantie zal het niet worden :-) Maar ik neem aan dat jullie niet de hele vakantie in Saigon blijven bij al die opgewonden standjes.
Groeten Flora -
08 Oktober 2013 - 19:30
Bob:
Haha geweldig verhaal! Heel veel plezier nog.
-
08 Oktober 2013 - 19:30
Lies:
Prachtig verhaal weer, wanneer gaan jullie verder? Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
