Allemaal beestjes om ons heen

Eergisteren moesten we best veel regelen; geld pinnen, motorbike huren, tanken, pulsa opwaarderen voor de telefoons, vliegtickets kopen voor de terugreis naar Jakarta en boodschappen doen. Anton vond dan ook dat hij echt toe was aan een ontspannende voetmassage in “Spa Carla”. Hij zat lekker onderuitgezakt in een heerlijke stoel de dag door te nemen met de masseuse. De rust wordt wreed verstoord door een angstige gil uit een van de cabines. Wordt een van de meisjes lastiggevallen door een dronken toerist? Als Anton omkijkt, heeft hij direct oogcontact met zijn grootste nachtmerrie: een rat ter grootte van een gemiddelde huiskat rent door de beautysalon achtervolgd door het voltallige personeel gewapend met bezems, spuitbussen en een scooterhelm. De rat is zichtbaar in paniek. Hij besluit de “zig zag tactiek” in te zetten. Om aan zijn achtervolgers te ontkomen rent hij door alle cabines heen. Een Engelsman komt in zijn boxershort naar buiten: “I hope I saw a cat?” Een Australische man maakt een grap: “My mother in law just arrived!!!” De rat weet aan zijn achtervolgers te ontkomen. De meisjes gaan weer aan het werk. Een van hen zegt stoïcijns: “I think Mickey Mouse wanted Hot Stone Therapie”. Om bij te komen van de schrik besluit Anton een biertje te gaan drinken in “Warung Sunrise” op het strand. Opnieuw kruipt er “iets” over het zand. Vlak voordat Anton op zijn stoel wil gaan staan ziet hij dat het om een neergestorte vleermuis gaat. In alle boeken over dit gebied staat dat contact met vleermuizen ten sterkste wordt afgeraden. Deze vliegende zoogdieren zijn namelijk dragers van het Hepatitis B virus en het Rabiës virus. Een vader met een kind lopen naar het dier. Niet gehinderd door enige vorm van kennis pakt de man het arme dier op en gooit ‘m in de lucht. De vleermuis maakt een doorstart en verdwijnt in de donkere lucht.
Gisteren zijn we op de motorbike naar Padang Bai gereden. Het is ruim een uur rijden. Wij willen gaan snorkelen in “Blue Lagoon” en wat vrienden gedag zeggen van eerdere vakanties in deze havenstad. Na een heerlijke clubsandwich gaat Peter het water in. Hij waant zich al direct in een tropisch zeeaquarium. Duizenden vissen met de mooiste kleuren zwemmen om hem heen. Na een tijdje snorkelen, ontdekt de Nederlandse uitvoering van “Jacques Cousteau” een gevaarlijke bewoner van het koraalrif: De Zwart Wit Gestreepte Indische Zeeslang. Dit dier is uiterst giftig en heeft genoeg gif om honderd mensen in tien minuten te doden. Een gezellig dier zullen we maar zeggen. Er is één voordeel: ze zijn niet agressief. Na onze snorkelpartij rijden we naar het centrum van Padang Bai. We drinken een biertje in “The Talk of the Town” bij onze gezamenlijke vriendin Cadek. Anton heeft Wirati die uit Padang Bai komt maar in Nederland studeert belooft om haar ouders gedag te zeggen. Zij hebben een toko bij de haven waar de boot naar Lombok vertrekt. We voelen ons net medewerkers van het KRO televisieprogramma Spoorloos als we hier en daar vragen waar haar ouders zijn. De mensen bij de haven wijzen steeds een andere kant op….Uiteindelijk blijkt dat de toko ’s middags gesloten is. Ook gaan we op zoek naar Ketut die in de Celagie Inn werkt. Nu hebben we meer geluk. Na een kleine zoektocht vinden we Ketut met haar baby voor haar huisje. Voordat we de terugtocht aanvaarden worden we gewaarschuwd: “the police is collecting money on the highway” Als we terugrijden zien we ze in de verte al staan. Anton rijdt voorop met een snelheid van ongeveer negentig kilometer per uur. Een agent geeft een stopteken….maar Anton doet net of hij hem niet begrijpt en rijdt er met een boog omheen. Na een kilometer durft hij te stoppen en kijkt om: geen Peter….Jongelui rijden voorbij: “your friend is with police!!!” Na een tijdje komt Peter aanrijden: niets aan de hand. Ze konden niets vinden.