Waar is hier de nooduitgang?
Door: -
12 Oktober 2013 | Vietnam, Củ Chi
We kunnen er natuurlijk niet omheen; een excursie boeken naar het " Cu Chi Tunnelcomplex". Voor 100.000 dong (ongeveer 3,50 euro) per persoon worden we er met de bus naar toegebracht. De gids is een zoon van een Amerikaanse militair en een Vietnamese boerendochter. Hoewel dit soort uitjes niet echt onze hobby’s zijn vermaken we ons prima in de bus met toeristen uit de hele wereld. Op een oudere Chileense man en ons na is het een jong gezelschap. Als Anton de Chileen gadeslaat denkt hij: “Van het ene land met oorlogsmisdaden naar het andere land met oorlogsmisdaden." Onderweg stoppen we bij een fabriek. Het is niet zomaar een fabriek waar men aardewerkpotjes aan de toeristen probeert te verkopen. Dit is een " Orange Agent Factory" Hier werken allemaal mismaakte mensen. Hun misvormingen zijn het gevolg van de chemische wapens die hier tijdens de Vietnamoorlog zijn gebruikt. Ze maken de prachtigste voorwerpen die ze trots laten zien. De grote hal hangt vol met schilderijen, panelen, drieluiken, vazen en potten. Het een nog mooier dan het ander. Hierna vervolgen wij onze reis naar de tunnels.
Het tunnelcomplex van Củ Chi is een immens netwerk van ondergrondse tunnels in het district Củ Chi van Ho Chi Minhstad,Vietnam. Het complex is onderdeel van een nog groter tunnelnetwerk. Na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog werd Vietnam weer een kolonie van Frankrijk: Frans Indochina .In verband met een dreigende oorlog met het zuiden en hun Amerikaanse bondgenoot gaf de leider van de communistische Noord Vietnamezen Hồ Chí Minh, die door de Amerikanen ook wel eens "Uncle Ho" werd genoemd, opdracht om het bestaande tunnelcomplex fors uit te breiden en er een toevluchtsoord voor de communistische rebellen uit het zuiden, de Vietcong, en voor het Noord-Vietnamese leger van te maken.
Nou dat wilden we weleens zien. Kaartje kopen en de tunnels in! Een behoorlijk gezet Duits meisje gaat voorop gevolgd door Peter en Anton sluit de gelederen. Plotseling is er paniek. De Duitse zit vast. Ze kan niet meer voor of achteruit. Peter duwt zachtjes tegen haar achterwerk. Maar er is geen beginnen aan. Ze begint te huilen. Anton kan nog een stukje naar achteren en weet een nooduitgang te vinden. Als hij omhoog klautert, zit ook hij vast. De gesp van zijn riem blijft haken achter de rand van het luik. Hopeloos hangt hij daar midden in het bos te spartelen. Na een tijdje wordt vastgepakt door twee parkwachters. Zij sleuren hem uit het gat. Hij voelt zich als een Amerikaan die door de Vietcong wordt opgepakt. Na een tijdje lopen Peter en het Duitse meisje ook weer door het bos. Ze blijft huilen. Als het ook nog keihard gaat regenen, donker wordt en de gids ons allemaal gezellige vallen laat zien waar de vijand mee te maken kreeg is de misère compleet. Uit het niets verschijnt er opeens weer een Vietcong-kop uit een gat in de grond. De Duitse begint nog harder te krijsen und ruft die Mutti an. We sluiten deze dag zeiknat af met een chaotische bustocht terug naar Saigon.
Het tunnelcomplex van Củ Chi is een immens netwerk van ondergrondse tunnels in het district Củ Chi van Ho Chi Minhstad,Vietnam. Het complex is onderdeel van een nog groter tunnelnetwerk. Na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog werd Vietnam weer een kolonie van Frankrijk: Frans Indochina .In verband met een dreigende oorlog met het zuiden en hun Amerikaanse bondgenoot gaf de leider van de communistische Noord Vietnamezen Hồ Chí Minh, die door de Amerikanen ook wel eens "Uncle Ho" werd genoemd, opdracht om het bestaande tunnelcomplex fors uit te breiden en er een toevluchtsoord voor de communistische rebellen uit het zuiden, de Vietcong, en voor het Noord-Vietnamese leger van te maken.
Nou dat wilden we weleens zien. Kaartje kopen en de tunnels in! Een behoorlijk gezet Duits meisje gaat voorop gevolgd door Peter en Anton sluit de gelederen. Plotseling is er paniek. De Duitse zit vast. Ze kan niet meer voor of achteruit. Peter duwt zachtjes tegen haar achterwerk. Maar er is geen beginnen aan. Ze begint te huilen. Anton kan nog een stukje naar achteren en weet een nooduitgang te vinden. Als hij omhoog klautert, zit ook hij vast. De gesp van zijn riem blijft haken achter de rand van het luik. Hopeloos hangt hij daar midden in het bos te spartelen. Na een tijdje wordt vastgepakt door twee parkwachters. Zij sleuren hem uit het gat. Hij voelt zich als een Amerikaan die door de Vietcong wordt opgepakt. Na een tijdje lopen Peter en het Duitse meisje ook weer door het bos. Ze blijft huilen. Als het ook nog keihard gaat regenen, donker wordt en de gids ons allemaal gezellige vallen laat zien waar de vijand mee te maken kreeg is de misère compleet. Uit het niets verschijnt er opeens weer een Vietcong-kop uit een gat in de grond. De Duitse begint nog harder te krijsen und ruft die Mutti an. We sluiten deze dag zeiknat af met een chaotische bustocht terug naar Saigon.
-
12 Oktober 2013 - 07:30
Jacqueline Bleijs-vogels:
jeetje anton wat een verhaal.moet eerlijk zeggen heb me gek gelachen, maar kan me voorstellen dat op een gegeven moment de paniek toeslaat......maak er nog mooie trip van, wacht met smart op volgende reisverslag. groetjes uit het herfstachtige nederland jacq
-
12 Oktober 2013 - 08:22
Flora:
Wat een horrorverhaal! Dat zijn dan wel hele nauwe doorgangen hoor en stel dat je ook nog last van claustrofobie zou hebben :-( En dan zo'n fabriek....allemaal oorlog slachtoffers, triest hoor. Het zijn niet echt vakantie tochtjes maar wel bijzonder en interessant. En weer mooi verwoord!
Groeten Flora -
12 Oktober 2013 - 08:38
Lia De Jong:
Jemig Anton, vind je het eigenlijk nog wel LEUK deze vakantie? Interessant ja, maar LEUK? Ik hoop het toch van wel, je doet indrukken voor lange tijd op!!! Die gangen? Voor geen miljoen ging ik er in!!!! Doei ..Lia
-
12 Oktober 2013 - 08:41
Hans:
Hoi Anton,
Als ik dit zo lees is het net of ik er zelf bij ben geweest. Goed geschreven. Ik hoop nooit oorlog mee te maken, wat een verschrikkingen.
gr hans -
12 Oktober 2013 - 09:29
René:
Mooie reis zo! Was het Duitse meisje nog steeds aan het huilen op de terugreis :)? -
12 Oktober 2013 - 13:18
Tineke:
Hoi buurman
Wat gaaf om te lezen ik volg jullie op bed haha gr en x
Buuf tineke -
12 Oktober 2013 - 13:23
Rob Grande:
Misschien een idee om hier bij de Wassenaarseslag ook een tunnelsysteem te maken. Bij Duinrel er in tot aan Sport. -
12 Oktober 2013 - 13:58
Bob:
Gaaf man! Leuke foto's. Iedereen vind de foto's geweldig hier. Gr. Rob, Lies, Yvon, Bob -
12 Oktober 2013 - 18:53
Ma En Lizzy:
Hallo Anton en Pa,
Wat een indrukwekkende reis. Wij volgen jullie op de voet! Mooie verhalen en foto's!
Blijf vooral lekker schrijven en genieten van de reis!
Groetjes,
Ma en Lizzy -
12 Oktober 2013 - 22:07
Wim De Roos:
De een volgt jullie in bed, de ander op de voet en ik van achter mijn bureau. Maar hoe je het ook het leest, het is fantastisch beeldend geschreven! Geniet, mannen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
