Little sister is watching us!
Door: -
Blijf op de hoogte en volg
14 Oktober 2013 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Terug in het Backpackersdistrict gaan we koffie drinken in onze favoriete koffietent. Dit is een klein tentje waar iedereen gebiologeerd naar een tv-scherm zit te staren. Een Vietnamese versie van The Bold and the Beautiful staat aan. Als Brooke, met spleetogen, gedumpt wordt door haar lover barsten de meisjes in het koffiehuis spontaan in huilen uit. De mannen schieten in de lach. Als we het over afrekenen hebben grijpt Anton naar zijn borst. Niet dat hij schrikt van de rekening maar hij mist zijn portemonnee. Die ligt dus hopelijk nog onder zijn kussen in de hotelkamer. Hij zet het op een lopen. Van zijn overgewicht heeft hij op dat moment geen last meer. Hij vliegt door de straten tussen alle karretjes door. Diverse (persoonlijke) records worden verbroken. Als hij hevig zwetend de receptie/apotheek binnenrent vraagt het meisje achter de balie: “Portemonnee vergeten?” “Hoe weet jij dat?’, vraagt Anton. “Die rare bult is nu weg en hij ligt waarschijnlijk nog steeds in je kamer.” Ze wijst op haar computerscherm waar ze de hele dag kan zien wie er op de trappen en in de gangen loopt.” Lachend zegt ze: “Little sister is watching you.” De portemonnee ligt gelukkig nog onder het kussen. In het koffiehuis vertelt een Vietnamese man dat het niet hoort om elkaar in het openbaar “the big kiss” te geven. Wildplassen is echter wel toegestaan. Het stinkt dan ook flink naar zeik in sommige straten. Die avond is het druk in de apotheek. De twee apothekersassistentes zitten achter de balie. Ze beginnen om acht uur in de morgen en werken tot twaalf uur in de avond. Een stomdronken Engelsman komt binnen. Hij heeft alleen een korte broek aan en zweet hevig. Hij wil codeïne tegen de keelpijn. Hij gedraagt zich zeer onaangenaam. Als hij een rekenmachine naar het hoofd van één van de meisjes gooit besluit Anton om even naar hem toe te lopen. We halen allemaal opgelucht adem als hij tierend de apotheek verlaat. Het apothekershulpje maakt het V teken. Even later komen twee Russische mannen binnen. Ze zien er stoer uit. Terwijl ze wachten op hun medicijnen beginnen ze elkaar hevig te zoenen. Het verhaal van “the big kiss” is hen onbekend. Ze vertellen trots dat ze al twee jaar samen zijn. De apotheek is al gesloten als een groepje Engelse meisjes aanklopt. Een van hen wijst op haar voet. Er beweegt iets onder de huid. Een parasiet opgelopen door met blote voeten in de rivier te lopen. Ze wordt direct doorverwezen naar een arts. Tijdens al deze hectiek zit Peter een paar honderd meter verderop geheel ontspannen op een Vietnamese verjaardag. Zijn enige zorg is of hij 1 of 2 stukjes taart zal eten. De volgende morgen besluiten Peter en Anton een wandeling te maken. Sinds het bezoek aan de tunnels heeft Peter wat last van zijn bovenbenen. Anton ruikt bloed en haalt zijn sportschoenen uit de tas. We lopen door een prachtig park en verkennen een ander deel van de stad Saigon. Tussen de middag eten we “Pho”. Dit is heerlijke Vietnamese soep. We sluiten de dag af in “The Travelagency” waar we kaartjes kopen voor een bezoek aan de Mekongdelta.