Spelevaren in een gifpoel

Om half zeven gaat het alarm af, douchen, broodjes halen bij de bakker, koffie drinken in het koffiehuis en op tijd klaar staan bij "The Travelagency". Daar komt de bus. We gaan op weg naar de Mekongdelta. Vlak na vertrek wordt er getankt, worden de banden opgepompt, de chauffeur rookt ondertussen nog even een peukje met wat vrienden, zegt z'n moeder en de buurvrouw gedag en dan kan de reis eindelijk beginnen. Na een busrit van een paar uur komen we aan bij de boot. Op de boot is alle ruimte. De gids houdt een betoog van ruim een half uur over de Mekongdelta. De boot maakt zo'n kabaal dat we er precies helemaal niets van hebben verstaan. We horen alleen af en toe het woord "crocodile". Peter laat zijn arm achteloos over de reling hangen. Anton geeft hem het advies om hem voor de zekerheid toch maar binnenboord te houden: “Daar maak ik liever geen foto van!" Peter antwoordt verveelt:" Je krijgt maar 1 kans voor die foto” "Nee hoor 2 kansen...", zegt Anton terwijl hij in het water tuurt om iets levends te ontdekken. Als hier al krokodillen voorkomen kunnen ze linea recta door naar een chemisch afval depot. De Mekong is een van de meest vervuilde rivieren ter wereld. Hier wordt de Pangasius meerval gekweekt. Vanwege de lage prijs onder andere in Nederland zeer populair. Bij de Digros links in het vriesvak. Bij deze vis heb je geen viskruiden meer nodig. We doen wat eilandjes aan waar van alles en nog wat te koop wordt aangeboden. We krijgen wel waar voor ons geld. We betaalden 5,00 euro per persoon en krijgen: een urenlange busreis, een lunch, een theepauze, een optreden van een paar zangeressen die bij Idols alleen al op basis van hun uiterlijk de voorrondes zouden overleven, een demonstratie van een imker, een workshop kokosnoot hakken en een knuffelmoment met een Python. Maar het feest was nog niet afgelopen. We stappen over in een kleinere boot. Zeg maar zo'n boot waarin James Bond de boeven achtervolgt. Maar dan zonder motor. Een tengere vrouw peddelt. We noemen haar gemakshalve Kim. Trots wijst zij in het oerwoud een boomhut aan. Daar woont ze. Dat zou heel goed kunnen kloppen want aan het waslijntje hangen net zulke sokken als zij zelf draagt. Met dezelfde gaten erin. Kim zet de vaart erin. We zitten dus in een wankele boot op de meest vervuilde rivier ter wereld ergens in het oerwoud op zo'n 125 kilometer van de grens met Cambodja met Kim die dezelfde geluiden maakt als "de bosjongen" uit Duitsland. Vol enthousiasme wijst Kim een slijkspringer aan die net de kant opklautert. Peter zegt: "Het lijkt net of die mensen er allemaal voller van zijn dan wij." Nou ja we hebben in ieder geval een hoop lol met Kim. De slijkspringer blijft het enige levende wezen dat we tijdens deze tocht zagen. Eenmaal terug bij " The Travelagency" willen ze ons nog een leuke excursie aanbieden. Als we zeggen dat we eerst weer even gaan sparen knikt het meisje achter de balie begrijpend.